|
|
Tecse: «Li sondje da Djan Djan» da M. Renard. |
|||
|
|
Tecse: «Li sondje da Djan Djan» da M. Renard. |
|||
Come tot l' monde; el soley est evoye ès coûtchî
Et, d' après s'n åbitude, i n' s' a nén disbiyî.
I fwait tot fén noere nute. Pa drî des gros nouwaedjes,
El lune avè les stoeles muchnèt leus beas vizaedjes.
Djan est monté so s' tchambe, i s' a brokî dins s' lit
Po discrandi s' carcasse et po rpoizer s'n esprit.
El soumey el estind; il est, sur lu, tt avå.
Il ronfele come ene basse, i doirt come in cayå.
El tins k' i rmuwe ostant k' in moirt dissu 'ne civire,
Avè ses îs serés, i voet vnu 'ne bele lumire.
Ele rimplit tote el plaece et, pa dzeur el falot,
Ki done ene flame pareye, i rcounet s' boune Margot.
K' elle est charmante a vir, avè s' bleuse sandrinete
Et les filés d' avierje in foûme di tchimijhete;
Avè s' fourô d' satén ki rlût come in fouyon,
Pa dzo s' long mantea d' vlour, come ene rinne end a pont!
Dins ses lårmes, tot s' chagrin dischind so ses macheles.
Ele sôrtnèt d' ses deus îs grosses come des fricadeles.
S' o volèt les rascoude, adon k' ça tchait pa flots,
In moumint, c' est assez po ndè rimpli deus pots.
Djan stind ses bresses viè leye; i vut dner in betch
Et i sint dissu s' lepe in crapôd ki l' erletche.
Margot s' dispaitche di dire: «O cher Djan Djan di m' keur,
Atincion d' nén m' touchî: ça vos poirtreut måleur!»
Djan drove ene bouche, adon, del lårdjeur di s' barete
Po crire; mins on n' l' etind nén pus k' ene moxhe ki pete.
falot: F. torche
sandrinete: sôre di tchapea po les femes, avou deus loyéns pol tini k' on-z atatche pa dzo l' minton (ossu, mins nén chal, ene bounete di nute)
fouyon: fougnant (savoz bén, les biesses k' ont des mwais ouys et ki fjhèt des trôs pattavå vosse djårdén)
macheles = mashales
barete: casse avou ene plome ou ene cawe pa drî (et ki Djan Djan ndè poite onk)
