|
|
Kimint scrire li son «k». |
|||
|
|
Kimint scrire li son «k». |
|||
Dispu des cints ans, les scrijheus walons si dmandèt s' i fåt scrire li son /k/ avou on «k» ou on «q» ou on «c».
| Li son «k» si scrît «k», såf pa dvant «a», «o», «u» eyet les cossounes, eyu çk' on l' sicrît «c». |
Viker, nos vicans, aler a cfesse ou a cofesse, kimere ou comere ou coumére, on stoumak, ki, cwè, cwand ou cand, Afrike, on cok.
1. Si vos n' inmez nén cwand et ki, et ki vos tnoz absolumint a vos siervi do «q», li grande kesse est: cwand fåt i scrire «q».
Li response k' on dene sovint est: «On scrît "q" cwand gn a on "q" e francès». Do côp, vos scriroz: qui, qwè, Afrique, coq... Mins: berike, biyoke, viker...
Et do côp, on tchictêye avou des mots come nos vikans, one saqwè, evnd.
Sovint, les scrijheus ni parvinèt nén a s' mete d' acoird, et nouk ni sait pus cwè. Li prumî sistinme (todi «k») est bråmint pus åjhey.
2. Si vos tnoz absolumint a eployî «q», on sistinme di compromis est di rprinde «q» seulmint dins les ptits mots qwand/quand, qwè/què, qui, quî, qué, qwante, quéke, saqwè, saqwants, saquî, et «k» dins tos les ôtes cas.
