|
|
Page de Louis Loiseau Pådje des scrijhaedjes e walon da Louwis Loujhea |
|
|
|
Page de Louis Loiseau Pådje des scrijhaedjes e walon da Louwis Loujhea |
|
dierin rapontiaedje - last update: 2011-12-26
Dressêye:
Sicrijhaedjes
Poésie Arimés
Vicåreye do scrijheu
So des ôtès waibes
On sodoirmant vikéve bén påjhire didins s’ trô ;
Tot lyi vneut a sohait sins djamåy si fé d’ må;
Do cir, les ålouwetes lyi tcheyant totes rosteyes,
I n’ diveut k’ drovi s’ trape po continter s’-t inveye.
Les ans shuvént les ans, nou candjmint n’ sorvineut ;
Sins s’ ocuper des ôtes, li sodoirmant... doirmeut.
******************
Ene nûlêye di copixhes estént ses près-vijhenes ;
E rén, leu måjhonêye ni rapeléve li sinne ;
D’ å matén disk’ a l’ nute, del nute disk’ å matén,
Les copixhes travayént sins djamåy piede leu tins ;
Mins leu travay a zeles, n’ les payive nén d’ leus poennes,
Et des pôves djoûs shûvént d’ ossu pôvès samwinnes.
Si bén ki d’ tinzintins, dins l’ trô do sodoirmant,
Sacwants copixhes alént ; li trovant boun efant,
Ele volént a gogo, s’ implixhént a cåkêye,
Et rpoirtént e leu tchambe di cwè fé l’ cabolêye,
Sondjant k’ les djoûs d’ ivier shuvnut les djoûs d’ esté.
Li sodoirmant l’ voeyeut mins i n’ fijheut k’ d’ è rire,
Trovant trop nåjhixhant di s’ ritourner po l’ dire.
« Ba ! pinséve li gros nawe, on pout dire tot çk’ on vout,
Dj’ end årè todi dtrop po-z aler disk’ å dbout ;
Dji n’ serè nén si biesse ki d’ m’ aler fé confonde. »
I djheut, cloyant les ouys : « Après mi, l’ fén do monde ! »
******************
Portant, tot doucetmint, li trô s’ diswårnixheut
Fwait a fwait k’ des vijhenes li gurnî s’ implixheut.
Si bén k’ on bea matén, sintant s’ vinte ki tiréve,
Li sodoirmant s’ dispiete. Come si boke si droveut,
I dmeure tot saizi d’ vey k’ i n’ lyi tcheyeut rén ddins
C’ est adon k’ i pla vey k’ i n’ lyi dmoréve pus rén !
******************
Vos m’ diroz bén k’ par la l’ afwaire n’ est nén fineye ;
Nos voerans cwè pus tård, si l’ Bon Diu nos dene veye :
Ca les copixhes di m’ fåve s’ apelnut « Flamingants ».
Et c’ est l’ Walon k’ est l’ sodoirmant !
Louis Loiseau (1898), divins l' Antolodjeye des powetes namurwès des frés Maréchal, p. .; arimé riprins e rfondou dins Li Rantoele Belès Letes l° 14 (rawete al Rantoele 59 di l’ esté 2011)
Voci l’ facteur k’ arive a l’ intrêye do viyaedje
S’ aspoyant su s’ baston, li cartabele å dos,
Seur k’ a totes les måjhones, on lyi frè bea vizaedje,
I sait bén ki l’ grand Pire est bén veyou d’ tertos.
Tot broûlé do solea, vla ddja bén des anêyes
K’ on l’ voet ttavå les voyes passer pa nos costés.
I nd a por on dmey djoû po fér tote si tournêye,
Et mågré ses fatigues, il est tot plin d’ santé.
Il est come e famile... Todi so tchamps so voyes,
I cnoxhe totossu bén les efants k’ les parints,
Les cias ki sont dmorés, les cias ki sont-st evoyes,
Les båsheles « e siervice », les garçons « fé leu tins ».
On l’ ratind ttå matén po-z awè des noveles,
On sait bén k’ å viyaedje, on nd a nén tos les djoûs,
Pire end a d’ totes les sôres, å fond di s’ cartabele,
Gn a des biyets d’ amour, adlé des biyets d’ doû.
Louis Loiseau (1898), divins l' Antolodjeye des powetes namurwès des frés Maréchal, p. .
Aviè l’ vesprêye, on pout vey
Passer l’ pôve pitit verî,
Rotant, tronnant d’ froed so l’ voye
Po-z endaler travayî.
N’ fåt nén pinser k’ i s’ anoye
I xhufele å tot spiyî,
Si djonne cour k’ a co del djoye
A s’ mizere ni sait sondjî.
Ca dispoy k’ il est å monde
Li pôvurté l’ a vnou djonde,
L’ efant l’ a todi cnoxhou.
Et mågré s’ djonnesse flaneye
Fåt k’ i poenne po gangnî s’ veye
Cwand ls ôtes efants vont doirmi.
Louis Loiseau (1898), divins l' Antolodjeye des powetes namurwès des frés Maréchal, p. .
Tertotès åmes ki sont-st e poenne
Polnut rivni, dit-st on, ç' djoû la
Po s' plinde di çk' ele pasnut vaila
Et nos priyî d' disfé leu tchinne.
On croet k' po s' ranimer, sol voye,
Ås basses d' aiwe ki sont so li tchmin,
Elle evont boere, dins l' fond d' leu mwin.
El l' ci k' est franc elzès pout vey.
On dit co ki l' ci ki voyaedje
Li djoû des åmes est e dandjî
Et ki l' måleur, i l' a cweri
S' il est souwé, s' i fwait èn ofraedje
On dit ki ç' djoû la, fåt k' on preye
Po tos les cis k' on-z a inmé;
Et k' po fé l' fiesse ås trepassés,
I fåt k' leu fosse soye tote floreye.
Et cwand on dmeure tot seu so tere
Et k' d' amour, li cour est e doû,
Pout on trover ene sacwè d' pus doûs
Ki di s' consoler d' ene priyire.
Louis Loiseau (1898), divins "Li Chwès", nôvimbe 2011, p. 21.
